در دوازده شب، دوازدهمین روز از آذر پاییزی هزاروسیصدوپنجاه وهفت ، تجربه کردن را آغاز کردم

در ده سالگی اولین تجربه ی ماندگار و جدی کتابخوانی را آغاز کردم ، اگرچه در ذهنم همیشه نویسندگی واژه ای خواستنی اما دور از دسترس بود ولی بازهم در نوجوانی یادداشت نویسی روزانه را انجام می دادم   و تا امروز این عادت پسندیده در من باقی مانده است

زنگ های انشا برایم حال و هوای خاص خود را داشت و همیشه بهترین انشاها از آن من بود یادگیری زبان برایم چه از نوع فارسی و یا هر زبان دیگری همیشه از علاقه ی شخصی ام بوده است و همین هم باعث شد در دانشگاه به مترجمی زبان انگلیسی روی بیاورم

سال هفتادونه نقطه ی عطفی در زندگی من بود ، چرا که با قلم نویسنده ای گرانقدر آشنا شدم که مرا  در مسیر نوشتن مشتاق تر کرد و این قلم تنها می توانست از آنِ بیژن نجدی نازنین باشد ، قلمی که از دل سنگ روح می آفرید و پرواز تخیل مرا قدرت بخشید

بیشتر و بیشتر در محفل ادبی دوستان اهل شعر و قلم وارد شدم و در درون خود بیش از پیش به قلم و کاغذ خو گرفتم و تنها نوشتم ، نوشتنی بدون انتشار و تنها برای خود

بعد از مهاجرت به اطریش ، اشتیاق به نوشتن بازهم در من خاموش نشد و از طریق کانالی در تلگرام و پیجی در اینستاگرام سعی در انتشار نوشته هایم کردم ، اما بازهم بدون هدف و فقط تولید می کردم

در غروب یکی از روزهای آخرهفته  هزاروسیصدونودوهشت برای فرار از یکشنبه های کسالت بار ، در گوگل کلمه نویسندگی را سرچ کردم و این آغاز آشنایی پربار من با مدرسه نویسندگی آقای کلانتری بود ، سه ساعت پی درپی در مدرسه نویسندگی خواندم و نوشتم و چه لذتی برایم به همراه داشت ، درست مثل لذت شنیدن زبان فارسی در خیابان های تنهایی غربت

بعد از آن در چهل و یکمین دوره ی ناب نویسندگی خلاق شرکت کردم و نگاه من به نوشتن دگرگون شد  ، تولید به همراه انتشار سرلوحه کارم شد

سعی کردم در همه ی سبک های نویسندگی تجربه کسب کنم تا بتوانم از دل این تمرین ها ایده ای بیرون بیاورم

می نویسم تا روزی که ذهنم یاری ام کند ، این وبلاگ سفر واژه های ذهنی من از قلم به کاغذ است در کنار تجربه های آزموده ی من در مسیر زندگی

امیدوارم دوست داشته باشید

مریم حسینی